مقبره امامزاده باتقوا (ع) طهران در میدان تشریفات ترحیم مشهد تجریش قراردارد.مساحت ضریح و حرم امام زاده پارسا حدود ۳۰۰۰ متر مربع میباشد و تحت عنوان یکی والا‌ترین امامزاده‌های اهل ایران شناخته می شود. فضای امامزاده به نصیب‌های مختلفی تقسیم گردیده‌است که بعضی از آنها دیرین میباشند و بعضا دیگر در زمان بعداز انقلاب تشکیل شده‌اند.
تاریخچه بنای امامزاده پارسا (ع)
امامزاده پارسا یک کدام از کهن‌ترین بناهای طهران میباشد و احتمال می‌رود در عصر ایلخانی (سال ۷۰۰ ه.ق) تشکیل شده باشد. ولی داده ها دقیقی درباره اینکه نخستین دفعه چه کسی ضریح حضرت با تقوا را تشکیل داد، در اختیار وجود ندارد. در تاریخ آمده میباشد که در سال ۱۲۱۰، یک کدام از فرزندان فتحعلی فرمانروا قاجار به اسم هلاکو، بنای امامزاده را نوسازی کرد. کاشی‌کاری گنبد و تغییر تحول درب امامزاده از ضلع جنوبی به ضلع غربی، از اقدامات هلاکو بود. اخوی دیگر هلاکو به اسم شجاع‌السلطنته نیز مسجد، حسینیه و خزینه صحن شمالی امامزاده را ایجاد کرد.
در حیاط ورودی مقبره، لوح مستطیلی خشتی وجود داراست که اسم فتحعلی سلطان روی آن حک گردیده‌است و عمر آن به سال ۱۲۱۰ بازمی‌شود. بارگاه مشبک و نقره فام مقبره نیز به وسیله میرزا سعید خان، وزیر کارها خارجه اواخر قاجار، وقف گردیده است.
بعداز شاهزادگان قاجار امامزاده به به عبارتی صورت باقی ماند تا در سال ۱۳۳۸ خیری به اسم حسن فداکار با میزان دارایی فردی خویش، برای ترمیم گنبد امامزاده، مجدد آن را کاشی‌کاری کرد. بعد در سال ۱۳۶۸ گنبد به کلی تخریب و مرمت شد. گنبد تازه تعالی‌خیس بود. در دهه ۸۰ نیز گلدسته‌های امامزاده در کنار گنبد قرار گرفت و درون رواق‌ها نیز آیینه‌کاری شد.
مقبره امامزاده باتقوا (ع) طهران در میدان تشریفات ترحیم مشهد تجریش قراردارد.مساحت ضریح و حرم امام زاده پارسا حدود ۳۰۰۰ متر مربع میباشد و تحت عنوان یکی والا‌ترین امامزاده‌های اهل ایران شناخته می شود. فضای امامزاده به نصیب‌های مختلفی تقسیم گردیده‌است که بعضی از آنها دیرین میباشند و بعضا دیگر در زمان بعداز انقلاب تشکیل شده‌اند.
تاریخچه بنای امامزاده پارسا (ع)
امامزاده پارسا یک کدام از کهن‌ترین بناهای طهران میباشد و احتمال می‌رود در عصر ایلخانی (سال ۷۰۰ ه.ق) تشکیل شده باشد. ولی داده ها دقیقی درباره اینکه نخستین دفعه چه کسی ضریح حضرت با تقوا را تشکیل داد، در اختیار وجود ندارد. در تاریخ آمده میباشد که در سال ۱۲۱۰، یک کدام از فرزندان فتحعلی فرمانروا قاجار به اسم هلاکو، بنای امامزاده را نوسازی کرد. کاشی‌کاری گنبد و تغییر تحول درب امامزاده از ضلع جنوبی به ضلع غربی، از اقدامات هلاکو بود. اخوی دیگر هلاکو به اسم شجاع‌السلطنته نیز مسجد، حسینیه و خزینه صحن شمالی امامزاده را ایجاد کرد.
در حیاط ورودی مقبره، لوح مستطیلی خشتی وجود داراست که اسم فتحعلی سلطان روی آن حک گردیده‌است و عمر آن به سال ۱۲۱۰ بازمی‌شود. بارگاه مشبک و نقره فام مقبره نیز به وسیله میرزا سعید خان، وزیر کارها خارجه اواخر قاجار، وقف گردیده است.
بعداز شاهزادگان قاجار امامزاده به به عبارتی صورت باقی ماند تا در سال ۱۳۳۸ خیری به اسم حسن فداکار با میزان دارایی فردی خویش، برای ترمیم گنبد امامزاده، مجدد آن را کاشی‌کاری کرد. بعد در سال ۱۳۶۸ گنبد به کلی تخریب و مرمت شد. گنبد تازه تعالی‌خیس بود. در دهه ۸۰ نیز گلدسته‌های امامزاده در کنار گنبد قرار گرفت و درون رواق‌ها نیز آیینه‌کاری شد.
درباره کاخ هشت پردیس اصفهان