نذر نمک در امامزاده صالح (ع)
یکی ترسیم‌های این امامزاده نذر نمک میباشد؛ عده تشریفات ترحیم مشهد ای که به حاجت خویش می‌رسند، نمک نذر می‌نمایند. نمک‌های نذری نیز میان زائران امامزاده توزیع میشود. نمک در فرهنگ وتمدن اهل ایران نشانه برکت و روزی بیشتر در سفره میباشد. اما این فلسفه کنونی نذر نمک میباشد.تاریخچه نذر نمک به وقتی بازمی‌شود که در حیطه تجریش برف متعددی می‌بارید و بخاطر لیز شدن زمین، بخش اعظمی از عموم زمین می‌خوردند. از آن فرصت عموم نمک نذر می‌کردند تا با پاشیدن روی برف‌ها، آن‌ها‌را آب نمایند و عابران زخم نبینند. این فعالیت نادر‌نادر به یک ترسیم تبدیل شد و تحت عنوان ترسیم نذری امامزاده صالح شناخته شد.
محوطه زیارتی مهم
در امامزاده صالح طهران دو رواق برای زیارت خانم‌ها و دو رواق برای زیارت آقایان جای‌دارد که همگی آن ها در سال‌های قبلی آیینه‌کاری گردیده‌اند.درب‌های در بین آحاد رواق‌ها و محوطه به دست هنرمندان معاصر منبت‌کاری گردیده است. مقبره امامزاده در صدر فضایی ۶ در ۶.۵ متری بود البته اکنون حدود ۵۰ متر مساحت داراست. مقبره دیرین‌ترین بنا بنای امامزاده به حساب می آید. بارگاه این ضریح نیز با استعمال از نقره و چوب و به صورت مشبک ایجاد شده است.
توالت
خدمت‌های بهداشتی امامزاده در پشت محوطه قرار گرفته‌اند. برای دسترسی به خدمت‌ها می بایست از خروجی پشت مقبره خارج بروید. پس از زیر رفتن از پله‌ها تابلوهای راهنمای توالت را میبینید. آنان‌را دنبال نمایید تا به خدمت برسید. خدمت‌های زنانه و مردانه امامزاده تماما بهداشتی می باشند و محوطه‌های مجزایی برای خدمت اهل ایران و خارجی، وضوخانه و محل پاشویه دارا‌هستند.
چنار کهنسال محوطه امامزاده پارسا
امام زاده پارسا تا دوران‌ها محل معاش سابق‌سال‌ترین چنار اهل ایران بود. این چنار تحت عنوان علامت شمیرانات شناخته می شد و به اندازه‌ای بلندمرتبه بود که سایه هر کدام از شاخه‌های آن قسمت متعددی از تراس محوطه را می‌پوشاند و محل استراحت و عبادت زائران بود. سابق‌ترها میگویند بعضا از اساتید مدرسه، کلاس‌هایشان را پایین سایه این چنار برگزار می‌کردند. عمر درخت پیر به صدق معلوم وجود ندارد؛ ولی به اندازه‌ای بوده که آن را در لیست به جا مانده فرهنگی کشور ایران به تصویب برساند.
دور و بر تنه چنار امامزاده به ۱۵ متر میرسید و هرمورد از شاخه‌های آن به تنهایی اندازه یک چنار گرانقدر قطر داشتند. خلاصه آنکه درخت گران قدر یکی دوستداشتنی‌ترین جاذبه‌های توریسم این جای مقدس بود. البته پس از کم آب شدن قنات تجریش، بخشی از آن که در امامزاده قرار داشت، جلسه کرد و همین قضیه سبب ساز جراحت دیدن چنار شد. از طرفی بعداز سیل تجریش، طرح‌های جدیدی برای ناحیه نرم افزار‌ریزی گردیده بود و چنار در اواسط این طرح‌ها قرار داشت. به همین استدلال سازمان به جا مانده فرهنگی امر جدا چنار را صادر کرد. یک شب درخت را انقطاع کردند و فردا صبح دیگر خبری از چنار تعالی عدم وجود و درخت پیر فقط در خاطرات سابق‌های تجریش باقی ماند.
نذر نمک در امامزاده صالح (ع)
یکی ترسیم‌های این امامزاده نذر نمک میباشد؛ عده تشریفات ترحیم مشهد ای که به حاجت خویش می‌رسند، نمک نذر می‌نمایند. نمک‌های نذری نیز میان زائران امامزاده توزیع میشود. نمک در فرهنگ وتمدن اهل ایران نشانه برکت و روزی بیشتر در سفره میباشد. اما این فلسفه کنونی نذر نمک میباشد.تاریخچه نذر نمک به وقتی بازمی‌شود که در حیطه تجریش برف متعددی می‌بارید و بخاطر لیز شدن زمین، بخش اعظمی از عموم زمین می‌خوردند. از آن فرصت عموم نمک نذر می‌کردند تا با پاشیدن روی برف‌ها، آن‌ها‌را آب نمایند و عابران زخم نبینند. این فعالیت نادر‌نادر به یک ترسیم تبدیل شد و تحت عنوان ترسیم نذری امامزاده صالح شناخته شد.
محوطه زیارتی مهم
در امامزاده صالح طهران دو رواق برای زیارت خانم‌ها و دو رواق برای زیارت آقایان جای‌دارد که همگی آن ها در سال‌های قبلی آیینه‌کاری گردیده‌اند.درب‌های در بین آحاد رواق‌ها و محوطه به دست هنرمندان معاصر منبت‌کاری گردیده است. مقبره امامزاده در صدر فضایی ۶ در ۶.۵ متری بود البته اکنون حدود ۵۰ متر مساحت داراست. مقبره دیرین‌ترین بنا بنای امامزاده به حساب می آید. بارگاه این ضریح نیز با استعمال از نقره و چوب و به صورت مشبک ایجاد شده است.
توالت
خدمت‌های بهداشتی امامزاده در پشت محوطه قرار گرفته‌اند. برای دسترسی به خدمت‌ها می بایست از خروجی پشت مقبره خارج بروید. پس از زیر رفتن از پله‌ها تابلوهای راهنمای توالت را میبینید. آنان‌را دنبال نمایید تا به خدمت برسید. خدمت‌های زنانه و مردانه امامزاده تماما بهداشتی می باشند و محوطه‌های مجزایی برای خدمت اهل ایران و خارجی، وضوخانه و محل پاشویه دارا‌هستند.
چنار کهنسال محوطه امامزاده پارسا
امام زاده پارسا تا دوران‌ها محل معاش سابق‌سال‌ترین چنار اهل ایران بود. این چنار تحت عنوان علامت شمیرانات شناخته می شد و به اندازه‌ای بلندمرتبه بود که سایه هر کدام از شاخه‌های آن قسمت متعددی از تراس محوطه را می‌پوشاند و محل استراحت و عبادت زائران بود. سابق‌ترها میگویند بعضا از اساتید مدرسه، کلاس‌هایشان را پایین سایه این چنار برگزار می‌کردند. عمر درخت پیر به صدق معلوم وجود ندارد؛ ولی به اندازه‌ای بوده که آن را در لیست به جا مانده فرهنگی کشور ایران به تصویب برساند.
دور و بر تنه چنار امامزاده به ۱۵ متر میرسید و هرمورد از شاخه‌های آن به تنهایی اندازه یک چنار گرانقدر قطر داشتند. خلاصه آنکه درخت گران قدر یکی دوستداشتنی‌ترین جاذبه‌های توریسم این جای مقدس بود. البته پس از کم آب شدن قنات تجریش، بخشی از آن که در امامزاده قرار داشت، جلسه کرد و همین قضیه سبب ساز جراحت دیدن چنار شد. از طرفی بعداز سیل تجریش، طرح‌های جدیدی برای ناحیه نرم افزار‌ریزی گردیده بود و چنار در اواسط این طرح‌ها قرار داشت. به همین استدلال سازمان به جا مانده فرهنگی امر جدا چنار را صادر کرد. یک شب درخت را انقطاع کردند و فردا صبح دیگر خبری از چنار تعالی عدم وجود و درخت پیر فقط در خاطرات سابق‌های تجریش باقی ماند.
درباره کاخ هشت پردیس اصفهان