با دقت به محاسبه برابری ذرع ید با متر ، مساحت مسجد در سال هفتم بایستی 2433 مترمربع شده باشد. و این متراژ عینی از بنای مسجد ، طبق معیارهای نقشه ای که کارشناسان رخنه دراوائل قرن 13 قمری ارائه داده اند، یعنی 2475 مترمربع هم خوانی محاسباتی دارد .
: وی با تمرکز به ازدیاد و ازدحام مسلمان ها در مسجدالنبی (صلی الله علیه و آله و سلم) و عدم امکان تشریفات ترحیم مشهد مکان کافی جهت برگزاری فرائض و اعتکاف و عبادت و زیارت ، تصمیم گرفت تعدادی از خانه های دور و بر مسجد را جهت توسعه و گسترش مسجد خراب کند .
خلیفه دوم جهت اجرای نقشه، مورد نیاز روئت کرد که خانه ی عباس بن عبدالمطلب را وخیم و آن را به مسجد منضم نماید. ولی عباس راضی به فروش یا عفووبخشش آن نشد. از این رو فی مابین آن دو مناقشاتی به وقوع پیوست. بعداز اینکه ابی بن کعب در حکمیت خود حق را به عباس بن عبدالمطلب بخشید وی خاطرنشان کرد فعلا که حکم معبود روشن شد خانه ام را به مسلمان ها می‌بخشم .در هر صورت، خلیفه دوم پس ازدستیابی به خانه ی عباس بن عبدالمطلب و خریداری قسمتی ازخانه ی جعفربن ابی طالب اقدام به گسترش مسجد نمود .
مورخان مدینه عموماً با تمرکز به حدیث ابن عمر که گفته میباشد : « مسجدالنبی (صلی الله علیه و آله و سلم) پس از بسط در حین خلیفه دوم ، طول آن از قبله به شام ، 140 ذراع و عرض آن از شرق به غرب 120 ذراع بوده » چنین بهره گیری کرده اند که خلیفه دوم نسبتاًً به سمت جنوبی مسجد 20 ذراع افزوده و به سمت شامی یا شمالی مسجد 40 ذراع اضافه کرده است. و چون قسمت شرقی دیوار مسجد، حجره های همسران قرار داشته، خلیفه در آنجا تصرف و تغیری بوجود نیاورد . بدین ترتیب آحاد کل مساحت توسعه یافته، حدود 1216 مترمربع بوده است. و این مساحت بر اساس ذرع ید با آنچه را که مهندسان با متراژ بنای فعلی جهت انتخاب حدود مسجد در زمان خلیفه دوم ارائه داده اند، یعنی 1100 مترمربع چندان اختلافی ندارد و می توان آن مستندات تاریخی را مقرون به صحت داشت .
با دقت به محاسبه برابری ذرع ید با متر ، مساحت مسجد در سال هفتم بایستی 2433 مترمربع شده باشد. و این متراژ عینی از بنای مسجد ، طبق معیارهای نقشه ای که کارشناسان رخنه دراوائل قرن 13 قمری ارائه داده اند، یعنی 2475 مترمربع هم خوانی محاسباتی دارد .
: وی با تمرکز به ازدیاد و ازدحام مسلمان ها در مسجدالنبی (صلی الله علیه و آله و سلم) و عدم امکان تشریفات ترحیم مشهد مکان کافی جهت برگزاری فرائض و اعتکاف و عبادت و زیارت ، تصمیم گرفت تعدادی از خانه های دور و بر مسجد را جهت توسعه و گسترش مسجد خراب کند .
خلیفه دوم جهت اجرای نقشه، مورد نیاز روئت کرد که خانه ی عباس بن عبدالمطلب را وخیم و آن را به مسجد منضم نماید. ولی عباس راضی به فروش یا عفووبخشش آن نشد. از این رو فی مابین آن دو مناقشاتی به وقوع پیوست. بعداز اینکه ابی بن کعب در حکمیت خود حق را به عباس بن عبدالمطلب بخشید وی خاطرنشان کرد فعلا که حکم معبود روشن شد خانه ام را به مسلمان ها می‌بخشم .در هر صورت، خلیفه دوم پس ازدستیابی به خانه ی عباس بن عبدالمطلب و خریداری قسمتی ازخانه ی جعفربن ابی طالب اقدام به گسترش مسجد نمود .
مورخان مدینه عموماً با تمرکز به حدیث ابن عمر که گفته میباشد : « مسجدالنبی (صلی الله علیه و آله و سلم) پس از بسط در حین خلیفه دوم ، طول آن از قبله به شام ، 140 ذراع و عرض آن از شرق به غرب 120 ذراع بوده » چنین بهره گیری کرده اند که خلیفه دوم نسبتاًً به سمت جنوبی مسجد 20 ذراع افزوده و به سمت شامی یا شمالی مسجد 40 ذراع اضافه کرده است. و چون قسمت شرقی دیوار مسجد، حجره های همسران قرار داشته، خلیفه در آنجا تصرف و تغیری بوجود نیاورد . بدین ترتیب آحاد کل مساحت توسعه یافته، حدود 1216 مترمربع بوده است. و این مساحت بر اساس ذرع ید با آنچه را که مهندسان با متراژ بنای فعلی جهت انتخاب حدود مسجد در زمان خلیفه دوم ارائه داده اند، یعنی 1100 مترمربع چندان اختلافی ندارد و می توان آن مستندات تاریخی را مقرون به صحت داشت .
درباره کاخ هشت پردیس اصفهان